...

Καλημέρα! Ο ήλιος επέστρεψε ξανά στον ουρανό μας και το καλοκαίρι που είχε πεταχτεί μια βόλτα μέχρι τον φίλο του το φθινόπωρο για επίσκεψη…γύρισε ξανά.
Η ζωή συνεχίζεται, οι άνθρωποι τρέχουν ακόμα, τα αυτοκίνητα σφυρίζουν σαν τρελά σε κάθε φρενάρισμα απότομο, οι φωνές εξακολουθούν να σπάνε την ηρεμία στα δύο. Οι έρωτες ακόμα παίζουν με τους ανθρώπους, οι άνθρωποι ακόμα παίζουν με τους άλλους γύρω τους, οι πολιτικοί συνεχίζουν να λένε ψέματα διαρκώς…..και πάει λέγοντας. Μία συνηθισμένη μέρα…..Καλό και κακό μαζί. Καλό γιατί η ρουτίνα όταν συμπεριλαμβάνει και στιγμές ηρεμίας είναι καλό πράγμα και κακό γιατί καμιά φορά έχεις απίστευτα μεγάλη ανάγκη η ρουτίνα σου να σπάσει ευχάριστα….
Όνειρα που γίνονται για λίγο πραγματικότητα και μετά ξανά όνειρα σημαδεύουν τις νύχτες μας, επαφές, αγγίγματα, σκέψεις, συναίσθημα, γέλια και κλάματα μαζί….παράξενα βράδια.
Είμαι λέει μέσα στον ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι,,,, κοιτάζω τη Ναστάζια στα μάτια, προσπαθώ…και… καταφέρνω τελικά να δω μέσα στην ψυχή της…όμορφα είναι….
Αλλάζω όνειρα….. ταξιδεύω ξανά…. Δεν φοβάμαι…. Δεν με φοβάσαι….. είναι όλα καλά. – η ανασφάλεια πέθανε μου λες και χαμογελάς! Νοιώθω καλά…πολύ καλά…μου αρέσει να ταξιδεύω.
Ξυπνάω…. νοιώθω δυνατός…. παράξενα δυνατός σήμερα…...λες και μπορώ με μία πνοή μου και μόνο να γυρίσω ανάποδα του κόσμου τα χάλια, λες και μπορώ με ένα άγγιγμα να γκρεμίσω το λίγο για πάντα…..
Είσαι ή πολύ καλός….ή πολύ καθίκι… μου λέει μια αναγνώστρια. Καθίκι είμαι αγαπητή….αλλά θα γίνω καλός….το κάνω ήδη! Αλλάζω, σβήνω από την ψυχή μου τα λίγα και μεταμορφώνομαι….. Ταξιδεύω στα όνειρα, εξαγνίζομαι, ζω αληθινά. Διασκεδάζω με εκείνα που λίγοι ξέρουν, γελάω με εκείνα που κάνουν τους άλλους να κλαίνε…ζω αληθινά….ζω όπως θέλω….αλλάζω.
Καλημέρα σας….