Πέμπτη

Εικόνες βίας, αηδίας, βλακείας, φωτιάς….. Καμένη πόλη, καμένοι άνθρωποι, φθηνά όνειρα και ακριβές αλήθειες…..
Φώτα που σβήνουν, άλλα που ανάβουν και πάλι, κύκλος πάντα…παντού. Ένα τετράδιο, ένα φτηνό στυλό, παραδίπλα ένα ακριβότερο, παραμελημένο να αναρωτιέται γιατί δεν το χρησιμοποιώ πια…..Κι εγώ δεν έχω απάντηση…έτσι απλά…
Στιγμές, μνήμες, όνειρα, όλα μαζί ανακατεμένα στη χύτρα της ψυχής, αφήνουν το άρωμά τους να μεθύσει τη λογική μου απόψε…Αλλάζω; Παραμένω ίδιος; Ποιος ξέρει….
Σκέφτομαι, σχεδιάζω, γελάω, αναρωτιέμαι….ξανά. Και ο καιρός περνάει….Καλό βράδυ…

ΤΑξίδια....

-Κι εσύ που γύρισες όλο τον κόσμο….πες μου, βρήκες πουθενά εκείνο το μικρό κόσμο που τόσα χρόνια αναζητώ; Είδες εσύ που έφτασες ως την άκρη του πλανήτη, εκείνο το κομμάτι γης όπου οι άνθρωποι ξέρουν πώς να είναι αληθινοί;
Έμαθες πολλά, τα μάτια σου γέμισαν εικόνες, η σκέψη σου διευρύνθηκε σαν ελαστικό μπαλόνι παραδομένο στα δυνατά πνευμόνια της γνώσης. Η καρδιά σου χτύπησε δυνατά, έγινε πιο δυνατή και η ψυχή σου πήρε φωτιά, ζωντανή ξανά. Όμως πες μου…. είδες πουθενά εκείνο το νησί που άλλοτε εξυμνούσα σε κάποιες μεθυσμένες μου σκέψεις; Είδες πουθενά εκείνο που δεν πιστεύεις πως υπάρχει…να υπάρχει αληθινά; Μήπως στου κόσμου τα ταξίδια σου, συνάντησες όνειρα να ζουν ακίνδυνα κοντά δίπλα στην πραγματικότητα;
Και ανάμεσα σε όλα εκείνα τα νέα που γνώρισες….είδες ίσως το μυστικό εκείνο που ακόμα και οι παλιοί αλχημιστές θα ζήλευαν; Είδες τη συνταγή για να μετατρέπεις το απλό σε απόλυτο; Το κανονικό σε σπάνιο;…………………………………………..