-Κι εσύ που γύρισες όλο τον κόσμο….πες μου, βρήκες πουθενά εκείνο το μικρό κόσμο που τόσα χρόνια αναζητώ; Είδες εσύ που έφτασες ως την άκρη του πλανήτη, εκείνο το κομμάτι γης όπου οι άνθρωποι ξέρουν πώς να είναι αληθινοί;
Έμαθες πολλά, τα μάτια σου γέμισαν εικόνες, η σκέψη σου διευρύνθηκε σαν ελαστικό μπαλόνι παραδομένο στα δυνατά πνευμόνια της γνώσης. Η καρδιά σου χτύπησε δυνατά, έγινε πιο δυνατή και η ψυχή σου πήρε φωτιά, ζωντανή ξανά. Όμως πες μου…. είδες πουθενά εκείνο το νησί που άλλοτε εξυμνούσα σε κάποιες μεθυσμένες μου σκέψεις; Είδες πουθενά εκείνο που δεν πιστεύεις πως υπάρχει…να υπάρχει αληθινά; Μήπως στου κόσμου τα ταξίδια σου, συνάντησες όνειρα να ζουν ακίνδυνα κοντά δίπλα στην πραγματικότητα;
Και ανάμεσα σε όλα εκείνα τα νέα που γνώρισες….είδες ίσως το μυστικό εκείνο που ακόμα και οι παλιοί αλχημιστές θα ζήλευαν; Είδες τη συνταγή για να μετατρέπεις το απλό σε απόλυτο; Το κανονικό σε σπάνιο;…………………………………………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου