Γράμμα στον Άγιο Βασίλη...

Προς τον Άγιο Βασίλη

Αν και λίγο μεγάλος αποφάσισα να σου γράψω ένα γράμμα κι εγώ…. Ίσως επειδή ποτέ δεν σου έγραψα σαν παιδί…ίσως πάλι επειδή αποφάσισα στα 30 μου να γυρίσω ξανά στην παιδική μου ηλικία, μήπως και διορθώσω τίποτα… Ας είναι….
Ξέρω πως δεν ήμουν καλό παιδί φέτος… ούτε πέρυσι… ούτε…..τι να λέμε τώρα….Γενικά δεν ήμουν ποτέ αρκετά καλό παιδί…αλλά προσπαθώ…ειλικρινά, προσπαθώ πολύ να γίνω…. Ελπίζω να σου φτάνει η προσπάθεια…. ελπίζω…
Περνάω όμως στην ουσία, μιας και ξέρω πως ο χρόνος σου είναι περιορισμένος με τόσα γράμματα που λαμβάνεις… Θέλω λοιπόν αγαπητέ Άγιε να σου ζητήσω κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα… Δεν θέλω ούτε καινούργιο αυτοκίνητο…ούτε χρήματα…ούτε δόξα… Θέλω απλά ένα απλό και μαζί σύνθετο πράγμα…. ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ…. Μη γελάς Άγιέ μου…. Για μένα θα ήταν αυτό το καλύτερο δώρο που θα λάμβανα ποτέ στη ζωή μου…. Βλέπεις, αν είχα αυτό το δώρο….αν τελικά αποφασίσεις να μου το χαρίσεις….θα μπορούσα να κάνω τα πάντα……αλήθεια σου λέω…. τα πάντα…. Ξέρω πως έχω πολλά ήδη στη ζωή μου, αλλά χωρίς το δώρο που σου ζητώ δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα….Νοιώθω σαν διψασμένος ιδιοκτήτης γάργαρων ποταμών…. Μη γελάς Άγιέ μου…. Σαν να έχω στην κατοχή μου ποτάμια πεντακάθαρα και να μη μπορώ να σκύψω να γευτώ το νερό τους….. Άσχημο συναίσθημα…αλήθεια σου λέω… Διαφεντεύει σαν τύραννος τη σκέψη μου μια ομίχλη και μια δίψα παράξενη…μια ομίχλη φωτεινή και σκοτεινή μαζί….Πάρε λοιπόν το έλκηθρο σου και πετώντας κόψε στα δύο αυτή μου την καταχνιά…. και άσε το μυαλό μου να ξεδιψάσει….. Κι εγώ θα προσπαθήσω ακόμα πιο σκληρά να αλλάξω τον κόσμο όλο….θα το παλέψω……ξεκινώντας από εμένα….
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου Άγιε Βασίλη και εύχομαι καλή δύναμη στο δύσκολο έργο που έχεις φέτος…Είθε πάντα να μοιράζεις όμορφα όνειρα στα παιδιά….. και γαλήνη στον κόσμο…….

Τάσος...





Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας! Να θυμάστε πάντα να χαμογελάτε ;)

Μια Παρασκευή........

Κόλαση αγαπητοί ταξιδιώτες μου η σημερινή μέρα!!!! Από τη μία η απεργία των μέσων με το μετρό να με κοροϊδεύει δυο φορές στην αποβάθρα κι εγω καταιδρωμένος πίσω του να το βλέπω να απομακρύνεται και από την άλλη το κεφάλι και το στομάχι μου να παίζουν άσχημα παιχνίδια.... Ζάλη, ανακατωσούρα και πάει λέγοντας... λες και σε μια στιγμή το σκοτάδι με νίκησε για πλάκα ξανά..... Άγρια μέρα......
Επειδή όμως όλες οι τούρτες (ξέρεις , εκείνες που σου εκσφενδονίζει η ζωή στη μούρη), έχουν και το κερασάκι τους, το αυτοκίνητό μου, ζηλευοντας προφανώς τη δική μου τρέλα, αποφάσισε να τα παίξει κι εκείνο ! Άναβα το δεξί φλας... δούλευε το αριστερό !!!! Άναβα το αριστερό....δεν δούλευε τίποτα....!!! ΈΛεος.....
Επειδή όμως δεν θέλω να με πείτε γκρινιάρη (Ακούς Πέτροοοο,,,,) και γεμάτος πάντα σεβασμό για τον κανόνα του κύκλου ( ξέρεις εσύ !!!!) μπορώ να πω πως η μέρα μου ήταν ευχάριστα παράξενη απο την άλλη!!! Λες και περίεργες δυνάμεις ( ουυυυυυυ ) θέλησαν να εξισορροπησουν με κάποιο τρόπο τη μέρα μου.... Πήρα λοιπόν ένα ταξί με οδηγό έναν λιγούρη,πλην όμως χαριτωμένο οδηγό και στο δρόμο ( εξαιτίας της απεργίας και της ταλαιπωρίας που πέρασα για να βρω ταξί) αποφασίσαμε να εξυπηρετήσουμε ακόμα δύο συμπολίτες μας.. Ο πρώτος, γλυκήτατος κύριος, γιατρός στο επάγγελμα και ωραίος τύπος, μου μίλησε για τα νεφρικά φίλτρα μόλις διαπίστωσε το ενδιαφέρον μου για την ιατρική επιστήμη... Έτσι για να δεις τι μπορείς να μάθεις στο δρόμο!!!!! Η πραγματική έκπληξη όμως, ήταν η δεύτερη πελάτισσα που συμπλήρωσε την παρέα μας μόλις αφήσαμε τον γιατρό.....
Να σκεφτείς αγαπητοί μου είπε ότι πρέπει να ασχολούμαι με τη φιλοσοφία, έπειτα από μια του ποδαριού ( η καλύτερα του δρόμο), μίνι τοποθέτησή μου σχετικά με κάποια θέματα .... Δύστυχο κορίτσι ..... Πως μπορούσα να της πω πως απλά είμαι ακόμα ένας καταθλιπτικός, μηδενιστης (ενίοτε Πέτρο ), μα κατά βάθος αισιόδοξος,παθολογικά ονειροπόλος, και γεμάτος ερωτηματικά άνθρωπος;;;;; Της χαρίζω λοιπόν τη σημερινή μου ανάρτηση και της εύχομαι πάντα νίκες...και όχι μονάχα στις δικαστικές αίθουσες!!!!
Καλό απόγευμα σε όλους σας!

Το στυλό έπεσε από τα χέρια του και με μια βρισιά το σήκωσε από το πάτωμα. To βλέμμα ελαφρώς σουφρωμένο σάρωνε σαν χαμένο το χώρο. Ξημέρωσε…. Μία σελίδα γεμάτη γράμματα και μουτζούρες προσγειώθηκε στα πόδια του καθώς σηκώθηκε νυσταγμένα από το κρεβάτι. Φόρεσε τα χθεσινά ρούχα…άνοιξε την πόρτα του δωματίου και περπάτησε νωθρά στο μισοφωτισμένο διάδρομο του ξενοδοχείου. Μία άλλη πόρτα έτριξε δίπλα του και μία γυναίκα ντυμένη με ρούχα κατάλληλα για σκυλάδικο, μοιάζοντας με παραφωνία πλανόδιου μουσικού στο πρωινό φώς, έβηξε και τον προσπέρασε βιαστική. Ένα φτηνό άρωμα έφτασε στα ρουθούνια του και έβρισε ακόμα μια φορά σιωπηλά…Μισούσε τα φτηνά αρώματα… όπως μισούσε και τις φτηνές ψυχές….όπως ενίοτε μισούσε και τον ίδιο....
Δεν άντεχε τον εαυτό του κάτι πρωινά σαν αυτά…. Αποστάγματα άθλιας νύχτας γέμιζαν το ποτήρι της ψυχής με σκέψεις….Έπειτα τις αποτύπωνε στο χαρτί και μετά τις έσκιζε.…. ως συνήθως….Και μετά ξημέρωμα….
Ο γεμάτος ήχους και ζωή δρόμος, σαν να έκανε κατάληψη στη σκέψη του όταν ξεκίνησε να βαδίζει κατά μήκος της μεγάλης λεωφόρου. Άνθρωποι, αυτοκίνητα….θόρυβος ενοχλητικός…θόρυβος λυτρωτικός……..