2012.............2013.......:)

Αντίο 2012......

Να πάρεις μαζί σου εύχομαι το σκοτάδι που πλήγωσε τις ψυχές μας, τη βλακεία που σαν επιδημία εξαπλώθηκε στον κόσμο, τη βία που στη δήθεν σύγχρονη κοινωνία μας δεν λέει να εκλείψει.....
Να πάρεις μαζί σου στο παρελθόν την πείνα, την κακία, το μίσος.......τα μικρά συναισθήματα και τα ανύπαρκτα όνειρα.....

Καλή χρονιά σε όλους !!!

Γιορτινά φώτα....

Τα όνειρά μου σήμερα καθρεφτίζονται επάνω στο θολό από την υγρασία τζάμι....Τα λαμπιόνια από το δέντρο αναβοσβήνουν ρυθμικά δίπλα τους και κάνουν τα νεύρα μου να τεντώνονται επικίνδυνα. Αρχισε η βροχή ξανά και μια αστραπή συμπλήρωσε το χειμωνιάτικο σκηνικό. Δεν μαρεσει ο χειμώνας, δεν μαρεσει να χάνω, δεν μπορώ να το δεχτώ! Τα χέρια μου πληγωμένα γίνονται γροθιές, το τζάμι θολώνει κι άλλο από τη γρήγορη ανάσα μου, δεν βλέπω πια έξω.... Ούτε μέσα μου όμως βλέπω πια και φοβάμαι. Ξεχνώ και γελάω, σκέφτομαι και κλαίω, πάντα κοιτάζοντας τα όνειρά μου επάνω στο ιδρωμένο τζάμι. Μια μικρή φλόγα, λίγα αστέρια και μερικά σβησμένα στιχάκια....

...

Εγώ που με βλέπεις σήμερα και δεν με πιάνει το μάτι σου, ήμουν κάποτε πολεμιστής μεγάλος. Νίκησα ορδές εχθρών….με σύντροφο την καραμπίνα μου, καλυμμένος πίσω από ένα βράχο, τους απώθησα από το χωριό μας μόνος  μου….Το όπλο μου ζεσταινόταν από τα πολλά, μα είχα ακόμα ένα δίπλα μου και τα άλλαζα κάθε τόσο για να μην ανοίξει η κάννη. Ήρωα με έλεγαν στο χωριό μου γιατί κατάφερα να τους σώσω όλους…..

Εγώ που με βλέπεις σήμερα και δεν με υπολογίζεις, ήμουν κάποτε πιλότος σε μαχητικά αεροπλάνα…Πετούσα πάνω από θάλασσες και βουνά και πολεμούσα τους εισβολείς που θέλησαν να κατακτήσουν τη χώρα μου….έκανα επικίνδυνους ελιγμούς, έστελνα τους πυραύλους μου εναντίων τους και πάντα έβρισκα το στόχο μου….

Εγώ που με βλέπεις σήμερα και δεν σου γεμίζω πια το μάτι, ήμουν κάποτε μουσικός διάσημος, ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, έδινα συναυλίες, αποθεωνόμουν από τα πλήθη…Θαυμάστριες έλιωναν για χάρη μου και ο κόσμος συνεπαρμένος χόρευε έξαλλα με τα τραγούδια μου…..

Εγώ που με βλέπεις σήμερα και με κοιτάς παράξενα…ήμουν κάποτε μάγος ισχυρός…..Με το ραβδί μου μεταμόρφωνα κακούς ανθρώπους σε βατράχια, έχτιζα παλάτια από το πουθενά και ταξίδευα στο χώρο και στο χρόνο….

Εγώ που με βλέπεις σήμερα και δεν μου χαμογελάς πια….ήμουν κάποτε ιππότης….Φορούσα πανοπλία αστραφτερή, πάλευα με τους κακούς, ελευθέρωνα πριγκίπισσες και σκότωνα σκοτεινούς μάγους….

Εγώ που με βλέπεις σήμερα….και απορείς με όλα αυτά που σου λέω…..ήμουν κάποτε παιδί….Ήξερα κάποτε να ονειρεύομαι μοναδικά, να αγαπώ απόλυτα, να πολεμώ τα σκοτάδια μου με σκουπόξυλα, να κλαίω δυνατά για να ξορκίσω το κακό, να ταξιδεύω με τη σκέψη μου σε μέρη όμορφα και ήρεμα….και να ζω μέσα στα όνειρα…όπως μόνο τα παιδιά μπορούν…..