..Η τελευταία μέρα της ζωής μας;;;; Ωχ!!!

-Τι θα έκανες αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου και σου είχε μονάχα απομείνει μια ευχή;….τον ρώτησε η φωνή. Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του σκεφτικός, και ρώτησε με τη σειρά του πριν απαντήσει…-Η ευχή μου θα μπορούσε να είναι το οτιδήποτε;….. –Φυσικά απάντησε με σιγουριά η φωνή……. –Τότε….είπε διστακτικά εκείνος…..-Τότε θα ήθελα ακόμα 20.000 μέρες να ζήσω….. (Από ένα βιβλίο που δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου…)

Αγαπητή αναγνώστρια και αγαπητέ αναγνώστη….(πω πω σαν ξεκίνημα άρθρου της δεκαετίας του πενήντα μοιάζει αυτό)….τι θα κάνατε αν γνωρίζατε πως η αποψινή μέρα είναι και η τελευταία της ζωής σας;
Ρώτησα ένα παππού και μου είπε με φυσικό βλέμμα πως θα φρόντιζε να τακτοποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία έτσι ώστε να μην αφήσει εκκρεμείς υποθέσεις στην οικογένειά του και ταλαιπωρηθούν τα πρόσωπα που αγαπά. Ήταν προφανώς ένας ευχαριστημένος παππούς. Σε αντίθεση με μία ταλαιπωρημένη γιαγιά που παρά το γεγονός πως θα έτρεχε κι εκείνη στο συμβολαιογράφο…το σχέδιό της ήταν λιγάκι διαφορετικό. Θα άφηνε όλα της τα υπάρχοντα σε ένα ίδρυμα για να τιμωρήσει τα αχάριστα παιδιά της που την ξέχασαν και παράλληλα να κάνει και κάτι καλό για την ψυχή της!
Ύστερα ρώτησα μια κοπέλα πολύ ερωτευμένη και με τα γυαλιστερά μάτια της με κοίταξε και μου είπε πως θα προσπαθούσε εκείνη την τελευταία μέρα της ζωής της να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο αγκαλιασμένη στον αγαπημένο της….
Στη συνέχεια ρώτησα έναν ορθολογιστή και μου είπε πως θα προσπαθούσε την τελευταία του εκείνη μέρα να προσευχηθεί και να πιστέψει στη μετά θάνατο ζωή.
Μετά ρώτησα έναν ματαιόδοξο κι εκείνος μου είπε χαμογελαστός πως θα ήθελε να αφήσει κάτι για να τον θυμούνται πάντα....
Τέλος, ρώτησα ένα καλόγερο κι εκείνος απλά χαμογέλασε και μου είπε με τη σειρά του πως τη μέρα εκείνη θα φρόντιζε τον εαυτό του και θα ψαλίδιζε τα γένια του για να ξεκινήσει από την επομένη τη νέα του ζωή ανανεωμένος…………
Μπορείτε και εσείς… μα και εγώ με τη σειρά μας να υποβάλουμε αμφότεροι στους εαυτούς μας την ίδια ερώτηση…. Τι κι αν ίσως δεν έχουμε απάντηση….; Και μόνο η σκέψη και η απορία αξίζει να τεθεί….. Καλό βράδυ

Υ.Γ. Να δημιουργείς σαν αθάνατος και να ζεις σαν ετοιμοθάνατος. Αλλά αυτό το πήγαινε έλα τι δύσκολο που είναι!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

Φθινόπωρο.....

Με μικρά πονηρά βήματα σαν έμπειρη πληρωμένη ερωμένη, ο χειμώνας αρχίζει να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Βγήκε το απαλό πάπλωμα από την ντουλάπα και το λεπτό μπουφάν άρχισε ήδη να βολτάρει στον καλόγερο του δωματίου….. Πέρασε απίστευτα γρήγορα όπως πάντα και αυτό το καλοκαίρι….
Οι εποχές αλλάζουν, αλλάζουμε κι εμείς μαζί τους, ή απλά μένουμε ίδιοι….; Ανάλογα την περίπτωση και τον άνθρωπο… όπως πάντα…. Παλεύουμε, νικάμε, χάνουμε μα πάντα παίζουμε το άδικο ή το δίκαιο παιχνίδι της ζωής…ανάλογα και πάλι…
Βλέμματα, μνήμες, έργα, ανάγκες, παράπονα και χαμόγελα ας γεμίσουν και αυτό το φθινόπωρο εύχομαι! Καλό σας βράδυ...

Mεγάλωσα....;;;;;

Μεγάλωσα….δεν παίζω πια με παιχνίδια….έμαθα να παίζω με τους ανθρώπους…κι εκείνοι μαζί μου…όμως δεν έχει πια τόση πλάκα….
Μεγάλωσα….δεν φοβάμαι πια το σκοτάδι….γιατί έχω άφθονο πλέον μέσα μου…όμως αυτό μερικές φορές με κάνει να τρέμω….
Μεγάλωσα….οι σκέψεις μου έγιναν σύνθετες, οι επιθυμίες μου ψηλές κορυφές που με καλούν, μα το σχοινί μου μοιάζει εύθραυστο….
Μεγάλωσα….η αλήθεια με το ψέμα ήρθαν τόσο κοντά μεταξύ τους, που πλέον δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι είναι τι….και νοιώθω ανασφάλεια….
Μεγάλωσα….το πρόσωπό μου μπορεί να γίνεται σοβαρό πια. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και μερικές γκρίζες τρίχες στα μαλλιά μου με κάνουν να αναρωτιέμαι….
Μεγάλωσα….και δεν έχω χρόνο να χαζεύω τον κόσμο γύρω μου, ανησυχώ μήπως και με βαφτίσουν γραφικό…παράξενο άρχισε να μετράει η γνώμη των άλλων για μένα…..

Μεγάλωσα…και δεν μου αρέσει….λέω να σπάσω αυτή τη μάσκα και να ελευθερώσω το παιδί που κρύβεται πίσω από το βλέμμα του τριαντάρη….Δεν γαμιέται…. (συγνώμη που βρίζω….), μικρή η ζωή……. Ας την απολαύσουμε….. τι λες αγαπητέ αναγνώστη;;;;;; Πάμε;