Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

..Η τελευταία μέρα της ζωής μας;;;; Ωχ!!!

-Τι θα έκανες αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου και σου είχε μονάχα απομείνει μια ευχή;….τον ρώτησε η φωνή. Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του σκεφτικός, και ρώτησε με τη σειρά του πριν απαντήσει…-Η ευχή μου θα μπορούσε να είναι το οτιδήποτε;….. –Φυσικά απάντησε με σιγουριά η φωνή……. –Τότε….είπε διστακτικά εκείνος…..-Τότε θα ήθελα ακόμα 20.000 μέρες να ζήσω….. (Από ένα βιβλίο που δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου…)

Αγαπητή αναγνώστρια και αγαπητέ αναγνώστη….(πω πω σαν ξεκίνημα άρθρου της δεκαετίας του πενήντα μοιάζει αυτό)….τι θα κάνατε αν γνωρίζατε πως η αποψινή μέρα είναι και η τελευταία της ζωής σας;
Ρώτησα ένα παππού και μου είπε με φυσικό βλέμμα πως θα φρόντιζε να τακτοποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία έτσι ώστε να μην αφήσει εκκρεμείς υποθέσεις στην οικογένειά του και ταλαιπωρηθούν τα πρόσωπα που αγαπά. Ήταν προφανώς ένας ευχαριστημένος παππούς. Σε αντίθεση με μία ταλαιπωρημένη γιαγιά που παρά το γεγονός πως θα έτρεχε κι εκείνη στο συμβολαιογράφο…το σχέδιό της ήταν λιγάκι διαφορετικό. Θα άφηνε όλα της τα υπάρχοντα σε ένα ίδρυμα για να τιμωρήσει τα αχάριστα παιδιά της που την ξέχασαν και παράλληλα να κάνει και κάτι καλό για την ψυχή της!
Ύστερα ρώτησα μια κοπέλα πολύ ερωτευμένη και με τα γυαλιστερά μάτια της με κοίταξε και μου είπε πως θα προσπαθούσε εκείνη την τελευταία μέρα της ζωής της να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο αγκαλιασμένη στον αγαπημένο της….
Στη συνέχεια ρώτησα έναν ορθολογιστή και μου είπε πως θα προσπαθούσε την τελευταία του εκείνη μέρα να προσευχηθεί και να πιστέψει στη μετά θάνατο ζωή.
Μετά ρώτησα έναν ματαιόδοξο κι εκείνος μου είπε χαμογελαστός πως θα ήθελε να αφήσει κάτι για να τον θυμούνται πάντα....
Τέλος, ρώτησα ένα καλόγερο κι εκείνος απλά χαμογέλασε και μου είπε με τη σειρά του πως τη μέρα εκείνη θα φρόντιζε τον εαυτό του και θα ψαλίδιζε τα γένια του για να ξεκινήσει από την επομένη τη νέα του ζωή ανανεωμένος…………
Μπορείτε και εσείς… μα και εγώ με τη σειρά μας να υποβάλουμε αμφότεροι στους εαυτούς μας την ίδια ερώτηση…. Τι κι αν ίσως δεν έχουμε απάντηση….; Και μόνο η σκέψη και η απορία αξίζει να τεθεί….. Καλό βράδυ

Υ.Γ. Να δημιουργείς σαν αθάνατος και να ζεις σαν ετοιμοθάνατος. Αλλά αυτό το πήγαινε έλα τι δύσκολο που είναι!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

1 σχόλιο:

fiorela είπε...

Τι έγινε, ήταν αλήθεια η τελευταία μέρα της ζωής σου; Ή αποφάσισες να γράφεις από εδώ και πέρα σαν να ήσουν αθανατος; (ωχ αδερφέ δεν βαριέσαι θα ζήσουμε για πάντα, θα γράψω στο blog αύριο). Χοπχοπχοπ γράφε κανακάρη, το κοινό σου ανυπομονεί.