Η Άννα θέλει να πεθάνει.... κι αυτή τη φορά δεν είναι απλά στίχοι ενός παλιού τραγουδιού, μα η πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που δεν μπορώ να δεχτώ να ακούω από έναν νέο άνθρωπο, παρά το γεγονός ότι μπορεί να σέβομαι τις απόψεις και τις επιλογές των άλλων. Η ζωή είναι ένα μέρος δύσκολο μα όμορφο και αυτό το λέει ένας άνθρωπος που μπορεί να πέρασε δύσκολα μα εξακολουθεί να πιστεύει στα όνειρα…. Γιατί τι είναι η ζωή χωρίς όνειρα Άννα; Μία ζωή δίχως όνειρα είναι μια ζωή άδεια. Καταλαβαίνω ότι ίσως η ζωή σου μπορεί να μην έχει πια και πολλές επιλογές ή πολλά περιθώρια γι αυτά, όμως τα όνειρα πάντα έχουν τον τρόπο τους να ξεγλιστρούν και να εισβάλουν στην καθημερινότητά μας χωρίς πολλές φορές να μπορούμε να το καταλάβουμε. Και τότε το σκοτάδι που ίσως σήμερα τυλίγει την ψυχή σου…φεύγει…χάνεται…. διαλύεται. Πίστεψε Άννα στα όνειρα, όχι για σένα μα για όλους εμάς που έχουμε ανάγκη να γνωρίζουμε πως στον κόσμο μας περπατάνε ακόμα πλάσματα που υπερήφανα αποκαλούμε ανθρώπους και όχι απλά ρομποτικά δίποδα. Κάνε μας τη χάρη και ζήσε για τους φίλους σου, για όλους εκείνους που ξέρουν πόσο πολύ μοιάζει με πεδίο μάχης ένας κόσμος χωρίς μαγεία…..
Κάποτε στο παρελθόν, η φυγή ήταν σχηματισμένη στο πρόσωπό μου και ο κόσμος πίστευε πως δεν έχω και πολλά περιθώρια….λάθος! Πάντα υπάρχει ελπίδα Άννα, πάντα μπορούμε να βάλουμε ξανά μπροστά τη μηχανή των ονείρων, πάντα μπορούμε να τα καταφέρουμε και να αλλάξουμε τον κόσμο μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι αγνή καρδιά που είναι γνωστό πως έχεις και πίστη…πολύ πίστη. Σου λέω πολλά, τα λόγια μου ίσως μοιάζουν συνηθισμένα λόγια παρηγοριάς στους πολλούς, μα εσύ ξέρεις πως εγώ δεν είμαι έτσι. Ξέρεις πως ότι λέω το εννοώ και πιστεύω πραγματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις…. Και θέλω να τα καταφέρεις! Άλλωστε μην ξεχνάς πως όταν ο κόσμος μου αλλάξει…… και αν το πιστέψω αρκετά και τα καταφέρω, θέλω να δεις πώς ο σελιδοταξιδιώτης νίκησε το σκοτάδι του και βγήκε και πάλι στο φως! Γιατί εγώ πιστεύω ακόμα Άννα και ας μην είμαι ο πλέον αισιόδοξος άνθρωπος του κόσμου!
Κλείνοντας και χωρίς να θέλω να σε κουράσω με πολλά λόγια θα σου χαρίσω μονάχα λίγους στίχους που γνωρίζω πως θα σου πουν πολλά….
«Να μαλώσεις τον άνεμο.
Να μαλώσεις τη νύχτα.
Εγώ ,να τους πεις,
Δεν είμαι ένα τυχαίο περιστατικό ,
να τους παραδοθώ»
(Νικηφόρος Βρεττάκος.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου