Αστέρια...

Ήταν κάποτε ένα αστέρι διαφορετικό από όλα τα άλλα, ένα αστέρι που δεν ακολουθούσε τα υπόλοιπα στις συντροφιές τους. Έμενε μόνο σε κάποια γωνιά του ουρανού, απομονωμένο από τα υπόλοιπα, γιατί μέσα του ένοιωθε πως δεν μπορούσε να ταιριάξει πουθενά.
Τα άλλα αστέρια το κοίταζαν πάντα περίεργα και σε πρώτη ευκαιρία μαζεύονταν όλα μαζί, το έκριναν, το κορόιδευαν και όταν η κακία τους ξεχείλιζε, του έκρυβαν ακόμα και το φώς του….Και το αστέρι μας σκοτεινό, ντροπιασμένο και θλιμμένο, απλά υπέμενε τη σκληρότητα των αδερφών του.
Μα δεν το έβαζε κάτω. Ο μεγάλος Ήλιος, του είχε πει πως κάποιες φορές ένοιωθε κι εκείνος, ακριβώς το ίδιο… Λαμπερός και παντοδύναμος καθώς ήταν, είχε την αντιπάθεια των άλλων ουρανίων σωμάτων...κανένα βλέπεις δεν μπορούσε να τον συναγωνιστεί. Αγαπούσε τον Ήλιο και ήθελε τόσο να του μοιάσει…...
Οι αιώνες κυλούσαν στους ουρανούς και τίποτα δεν έλεγε να αλλάξει. Το αστέρι σκεφτόταν, αναρωτιόταν... και σε κάθε ευκαιρία μοιραζόταν από μακριά μερικές σκέψεις του με τον μεγάλο του φίλο και εκείνος αντίστοιχα κάποιες δικές του μαζί του. Έτσι μία σχέση ξεχωριστή άρχισε να αναπτύσσεται μεταξύ τους που έκανε το διάστημα λιγάκι πιο υποφερτό.
–Γιατί ο κόσμος να είναι σκληρός με οτιδήποτε διαφορετικό Ήλιε; Γιατί κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως νοιώθω…; Γιατί με χλευάζουν, με κρίνουν και με αντιπαθούν τόσο….; Και ο Ήλιος απαντούσε λαμπερός -Έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος μικρέ μου, να κάνεις υπομονή και να λάμπεις δυνατά όσο μπορείς πιο δυνατά… και η ζωή θα σε ανταμείψει κάποτε…. θα δεις…. Και τα χρόνια έτρεχαν σαν αστερόσκονη μέσα στην κλεψύδρα του σύμπαντος και το αστέρι έλαμπε, προσπαθούσε, πάλευε……μα....
Μια νύχτα ένας κομήτης από μακριά πέρασε από τον ουρανό και κουρασμένος καθώς ήταν από τα ταξίδια του, σταμάτησε για λίγο δίπλα στον Ήλιο. –Γεια σου Ήλιε, μπορώ να σου κάνω λίγη παρέα; - Ο Ήλιος που παρά το γεγονός ότι δεν είχε συνηθίσει τις επισκέψεις, ξαφνιάστηκε ευχάριστα.
–Αιώνες είχα να δω κομήτη, καλώς ήλθες! ξεκουράσου για λίγο δίπλα μου αν το επιθυμείς, για μένα είναι μεγάλη χαρά να έχω επισκέπτες. -Από πού έρχεσαι ταξιδιώτη όμως, σε βλέπω κατάκοπο και κάπως ταραγμένο. -Έρχομαι από τη Γή μεγάλε Ήλιε, τρέχω γιατί κάποιος μου ανέθεσε να παραδώσω ένα μήνυμα σε ένα από τα αστέρια του ουρανού, σε εκείνο που στέκει πάντα μόνο και η λάμψη του μοιάζει σαν να πάλλεται…Μα δεν μπορώ να τον ξεχωρίσω απόψε…..είναι τόσα πολλά τα φώτα….σχεδόν έχω χαθεί. Ένας ποιητής μου έδωσε μερικά στιχάκια να του παραδώσω, σαν ένα μικρό ευχαριστώ για την παρουσία του στο βραδινό ουρανό. Αποτέλεσε για εκείνον πηγή έμπνευσης και ο κόσμος λάτρεψε τα ποιήματα του…. Κάθισε να σου το διαβάσω...δεν είναι μεγάλο μα είναι αληθινό....

Τις νύχτες πάντα οδηγείς την πέννα της ψυχής μου, φως μέσα στο σκοτάδι μου εσύ αγαπημένο.
Λίγη από τη λάμψη σου ζητώ να αντέξω τη ζωή μου, η νύχτα πέφτει κι εγώ.. πιστά σε περιμένω.
--
Οι άνθρωποι με πόνεσαν πολύ μα δεν πειράζει, στίχοι ποτάμια θα χυθούν να καθαρίσουν. Του κόσμου το βρώμικο το φόρεμα αλλάζει, έφυγαν πλέον οι σκιές και δεν ξαναγυρίζουν.
--
Σου λέω λοιπόν ευχαριστώ που εμπνέεις την καρδιά μου, οι λέξεις άνετα κυλούν μαζί σου στο χαρτί μου.
Φίλος από μακριά εγώ σου στέλνω τα άνθη της ψυχής μου, και όλος ο κόσμος σου γελά.. μαζί κι εγώ λαμπρό μου…..



….. Ο ήλιος άφησε ένα δάκρυ φωτός να ξεφύγει και ο κόσμος ολόκληρος τρόμαξε……- Αυτό το αστέρι ήταν ο μοναδικός μου φίλος…. -Πάντα του έλεγα να κάνει υπομονή…πάντα του έλεγα να περιμένει, μα η κακία ………το κατέστρεψε για πάντα….σκοτείνιασε και χάθηκε. Πάλεψε για αιώνες με την κακία των άλλων αστεριών, μα απογοητεύτηκε και αποφάσισε να φύγει μόνο... μέσα στο κενό…για πάντα…χωρίς φως….για πάντα.... στη σκιά…..


Γι αυτό λοιπόν αγαπητοί μου αναγνώστες όσο κι αν νοιώθετε κάποιες φορές πως δεν ταιριάζετε πουθενά, όσο κι αν εκείνο το συναίσθημα σας πλακώνει και σας θλίβει…μη το βάζετε κάτω. Ο κόσμος πάντα γυρνά και θα έρθει και η δική σας σειρά, η ευτυχία θα καλύψει τις ζωές σας και το αστέρι εκείνο της ιστορίας μας, θα λάμψει ξανά στον ουρανό της ψυχής σας. Καλημέρα.
(αγαπητοί αναγνώστες αστροφυσικοί, που είστε και οι μόνοι του στενού μου κύκλου που διαβάζετε το blog μου και το εκτιμώ βαθύτατα, συγχωρέστε μου τυχόν λάθη στο αστρικό κειμενάκι, δείτε το αν θέλετε μονάχα ρομαντικά κι όχι επιστημονικά ;) )

Στη Χιονάτη