Το φόντο στην επιφάνεια εργασίας μου απόψε γέμισε με αστέρια, η ψυχή μου γέμισε με στίχους και ο κόσμος μου ολόκληρος γέμισε με σκέψεις. Τα λόγια των ποιητών, τι κι αν δεν έχουν μουσική, τραγουδάνε μέσα στην ψυχή μου συντροφιά με την άρπα του αυθεντικού, γνώριμες μπαλάντες. Το κορμί μου σαν υδραυλικό κύκλωμα αφήνει τα μέσα μου να τρέξουν μέσα σε αυτή την πνευματική στέρνα, χωρίς να φιλτραριστούν καθόλου από το μυαλό. Απευθείας από την ψυχή διασχίζουν την καρδιά και ιδού το απόσταγμα…. Δεν ξέρω αν είναι δυνατό το ποτό της ψυχής μου απόψε, δεν έχω ιδέα αν μπορεί να μεθύσει κάποιον…αν ναι, σας καλώ σε αυτή εδώ τη γιορτή να μεθύσουμε μαζί. Ας ξεχάσουμε τον πόνο, τον φθόνο, την ανθρώπινη φύση μας για λίγο και ας ιππεύσουμε παρέα το άρμα του ονείρου. Ας κλείσουμε τα μάτια μας και ας ξεχάσουμε το θόρυβο τον εξωτερικό μα και τον εσωτερικό μας και ας απολαύσουμε μαζί τους στίχους που η ψυχή φωνάζει μα ποτέ δεν ακούμε. Ας ανοίξουμε απόψε τα αυτιά μας και ας κουνήσουμε το σώμα μας αργά στο ρυθμό και την αναπνοή της καλοκαιρινής νύχτας…..
Αστέρια πάνω από τη θάλασσα, παιδί απόψε εγώ στην αμμουδιά μαζί με σένα
Μέσα από τα μάτια σου κοιτάζω το χλωμό συννεφιασμένο της ψυχής αστέρι.
Το χέρι σου απλώνεις και το αγγίζω, ξεχνώ το είμαι και γίνομαι εμείς αυτό το βράδυ
Μου λες να μην πάψω ποτέ ότι κι αν γίνει να ταξιδεύω…πάντα…πάντα..
--
Κι εγώ που απλά χαμογελώ και μοιάζει η όψη μου κοινή συνηθισμένη
Την ώρα που τα κύματα σβήνουν τις παιδικές πατημασιές που νωρίτερα σημάδευσαν την άμμο.
Όρκο σου δίνω απλόχερα πως πάντα θα στολίζω της νύχτας τον πίνακα με άστρα
Όσο αντέχει η ψυχή μου και υπάρχω μες στο χρόνο.
--
Μου γελάς και η όψη σου φωτίζεται από το μαγικό του φεγγαριού ραβδί το κρυσταλλένιο
Τα όνειρα το έσκασαν από την ονειροπαγίδα του κόσμου δες τα τρέχουν
Καράβια μες στο πέλαγος σφυρίζουν υποσχέσεις γεμάτα αντί φορτίο.
Ενώ η ανάσα σου τις χορδές του μέσα μου αγγίζει.
--
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου