Xαμογέλα!

Το μόνο που ένοιωθα ήταν οργή, περπατούσα και έβλεπα μονάχα φωτιά και καταστροφή, είχα φτάσει στα όριά μου….και τότε έμαθα να χαμογελώ…. (….)


Χαμογελώ στον ενοχλητικό υπάλληλο που από τα μάτια του πετάγονται σπίθες επειδή του ζήτησα δύο έγγραφα να μου τυπώσει αντί για ένα.
Χαμογελώ στον οδηγό που μου κάνει με το χέρι του την γνωστή παλινδρομική κίνηση του αυνανισμού, επειδή δεν προσπέρασα το λεωφορείο παραβιάζοντας τη διπλή λωρίδα επάνω στις στροφές.
Χαμογελώ στον πελάτη που με κουράζει απίστευτα γιατί είναι δύσπιστος και νομίζει πως όλοι θέλουν να τον ληστέψουν.
Χαμογελώ στην τεράστια ουρά πριν το ταμείο της τράπεζας και ας βρίζουν όλοι σιωπηλά.
Χαμογελώ όταν διαβάζω τα γράμματά σου σκοτεινέ φιλόσοφε γιατί ξέρω πως το φως και το σκοτάδι είναι απλά όψεις του ίδιου νομίσματος.
Χαμογελώ όταν ακούω μουσικές που αγγίζουν την ψυχή μου μα και όταν ακούω απαίσιους ήχους που εσάς διασκεδάζουν.
Χαμογελώ όταν έχω κουραστεί να πετύχω κάτι και στο τέλος ως συνήθως το καταστρέφω.
Χαμογελώ που είστε ακόμα εδώ και διαβάζετε το χαζό blog μου.

Βλέπεις ίσως το χαμόγελο να είναι η λύση σε πολλά καθημερινά μας προβλήματα. Χαμογελάστε λοιπόν παρακαλώ….. είμαι σίγουρος ότι μπορείτε. ¨Η μήπως όχι; Οκ οκ θα σας βοηθήσω λίγο! Δικό σας αγαπητοί αναγνώστες……. (1,2,3 χμ )

Χαμογελάς αλλάζει όψη ο ουρανός μου, μοιάζει το γέλιο σου δροσοσταλίδα σε άγονη έρημο.
Μαγικού αυλού μελωδία η φωνή σου, χαρούμενη με αγγίζει, νοιώθω ξανά παιδί σαν τότε.
Σκέψεις, σκοτάδι, γκρεμισμένα όνειρα κι αν έχεις, δεν πειράζει γιατί η ζωή γυρίζει πάντα.
Μετά το δάκρυ πάντα ουράνιο τόξο θα ανατέλλει γι αυτό σου λέω μη φοβάσαι.
Εγώ από δω φάρος θα γίνω στη ζωή σου, το δρόμο σου ποτέ ξανά μη χάσεις.
Και ίσως με αυτή μου την πράξη ξαναβρώ το δρόμο το δικό μου…ίσως.