Για ένα όνειρο...

Στάθηκα στη μέση της ερήμου και κοίταξα τον ουρανό, ένα αστέρι σαν να άκουσε τη σκέψη μου έλαμψε για μια στιγμή πιο δυνατά…και εγώ ήξερα πως υπάρχει ακόμα ελπίδα…. (από το ημερολόγιο ενός…. μπλα μπλα μπλα)


Πως μπορώ να τιθασεύσω την επιθυμία μου να τραβήξω τα αυτιά από όλους αυτούς τους τηλεοπτικούς καταστροφολόγους; Από όλους αυτούς τους λογάδες, τους αγγέλους της καταστροφής, τους αγγελιαφόρους της βλακείας; Πώς να αντέξω να μην χτυπήσω την τηλεόραση που με τόσο κόπο αγόρασα; Είναι δυνατόν να μιλάνε όλοι οι άχρηστοι για φτώχεια και βάσανα τη στιγμή που δεν βίωσαν ποτέ στη ζωή τους κάτι αντίστοιχο; Που είναι οι παππούδες μας που έσκαβαν τη Γη για να ταίσουν τα πεινασμένα παιδιά τους; Που είναι εκείνοι που καθημερινά πάλευαν με την πείνα κυριολεκτικά; Που είναι όλοι αυτοί οι πραγματικοί αγωνιστές της ζωής;
Μου κλαίγεστε γιατί δεν μπορείτε πια να πετάξετε χιλιάρικα στα μπουζούκια για τα μάτια της κουνιστής φίλης σας; Μου στενοχωριέστε επειδή δεν μπορείτε να κάνετε κόντρες και να σπαταλάτε βενζίνη και την υπομονή των υγιών ανθρώπων; Θλίβεστε γιατί πλέον δεν θα μπορείτε να μπεκρουλιάζετε και να πουλάτε μούρη με ξένα λεφτά; Έλεος βρε παιδιά, έλεος. Η ζωή δεν είναι μόνο ύλη και επίδειξη, η ζωή είναι γεμάτη με τόσο σπουδαία πράγματα που αν κοιτάξουμε λίγο μόνο πιο προσεκτικά μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.
Και εγώ που δήθεν οργίζομαι με όλους αυτούς, πρώτα αγαπητοί μου οργίζομαι με μένα. Γιατί μπορεί να μην αναλώνω τη ζωή και τα χρήματά μου στα παραπάνω, όμως συλλαμβάνω τον εαυτό μου συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό με ένα πλάκωμα στο στήθος για την οικονομική κρίση, για το αβέβαιο μέλλον, για τα έξοδα που τρέχουν. Με άλλα λόγια ο πρώτος που πρέπει να αλλάξει στάση είμαι εγώ, απλά δεν ξέρω πως ακριβώς να το κάνω. Τοποθετώ λοιπόν στον media player μου ένα τραγούδι παλιό μα πάντα επίκαιρο και αγαπημένο και αφήνω τους στίχους του να με ταξιδέψουν μακριά. Μέχρι το Πόρτο Ρίκο…..γιατί αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει… Και εγώ που ζω με όνειρα και για όνειρα μονάχα, πως μπορώ να γλιτώσω από τη φωτιά που καίει την ψυχή μου; Πως μπορώ να αλλάξω τον κόσμο πριν εκείνος να αλλάξει εμένα; Καμία ιδέα;;;;;

Καλημέρα σας!