Τρίτη πρωί κιόλας. Ο ήλιος αποφάσισε να ανεβάσει λιγάκι προς τα πάνω τον θερμοστάτη του και χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτό. Μετά από τόσα όμορφα μπλουζάκια που μου χάρισαν για τα γενέθλιά μου, ανυπομονώ να καλοκαιριάσει για να τα απολαύσω. Πεζό ίσως ακούγεται, μα μέσα από τα μικρά και τα ασήμαντα καμιά φορά ανακαλύπτουμε την ομορφιά της ζωής. Συμφωνείται;
Ο μικρός μου γείτονας, με έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του για ακόμα μια φορά και η μέρα μου γέμισε από αυτό που αποκαλούν θετική ενέργεια. Αποφάσισα να νικήσω και θα το κάνω, σε πείσμα των πολλών που δεν πίστεψαν ποτέ σε μένα, μα και ως ανταμοιβή στους λίγους που το έκαναν. Αγανάκτησα τόσες πολλές φορές από τον κόσμο γύρω μου μα δεν σκέφτηκα ποτέ πως ο κόσμος αλλάζει ξεκινώντας από εμάς, και αυτό ακριβώς κάνω αυτή τη στιγμή, αλλάζω.
Ποιο το νόημα όλου αυτού ίσως κάποιοι αναρωτηθούν μα θα τους απαντήσω με μία ερώτηση όπως μου άρεσε να κάνω παλιά. Όταν παίρνεις ένα μαρκαδόρο και σχηματίζεις ένα σχέδιο στην επιφάνεια ενός επίπλου και χαίρεσαι γιατί μοιάζει καλό, όταν μαγειρεύεις και έχεις κουραστεί ώρες ολόκληρες για να φτιάξεις κάτι που καταναλώθηκε μέσα σε πέντε λεπτά, όταν κάποιες φορές στην εξοχή φωνάζεις μόνος στο κενό, υπάρχει πάντα κάποιο βαθύτερο νόημα ή κάποιος μεγαλύτερος σκοπός; Δεν νομίζω, απλά κάποιες φορές λειτουργείς αυθόρμητα, απλά ζεις…
Και το απόγευμα έφθασε ήδη, το χαμόγελό μου αν και κουρασμένο από την ημέρα κρατάει καλά ακόμα και η νύχτα που έρχεται ηρεμεί σιγά σιγά το πνεύμα και το σώμα μου…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου