-Σπάσε το καράβι σου στα δυο...ταξίδια, αναζήτηση και μαλακίες! Προσγειώσου, ξύπνα, συντονίσου με τον κόσμο!
Η φωνή τους τρύπαγε τα αυτιά μου...Έπαιρναν από τα χέρια μου τα πινέλα και τον καμβά μου και τα αντικαθιστούσαν με μπατανόβουρτσες και τοίχους. Ο κόσμος αλλάζει, καιρός να αλλάξω κι εγω! Σκέφτηκα σιωπηλά... Με όποιο τίμημα και αν πρέπει να πληρώσω αυτή την αλλαγή...
Οι κάβοι λύθηκαν, η βενζίνη μούσκεψε τα καλολουστραρισμένα ξύλα του καταστρώματος, και ένα σπίρτο αναμμένο στα δάχτυλά μου περίμενε. Το χέρι μου καιγόταν μα η ψυχή μου δεν ήθελε ακόμα να αφήσει μια εποχή δύσκολη μα αγαπημένη να τελειώσει έτσι. Έπρεπε όμως....
Η φωτιά τύλιξε το σκαρί μου καθώς τα ρεύματα το τραβούσαν στα ανοιχτά. Κι εγώ καθισμένος στην προβλήτα, χωρίς δάκρυα στα μάτια, μονάχα με δόντια σφιγμένα κοίταζα τις φλόγες να καταπίνουν το τρελό μου πλοίο... Έργα χρόνων τελείωσαν μέσα σε μια στιγμή.... Ας είναι.......