Έλα κοντά μου αναγνώστη αυτό το πρωινό...άσε τη ρουτίνα, την τρόικα και τα μέτρα στην άκρη και επιβιβάσου στη δική μου την παράξενη βάρκα. Οι κρίσεις είναι για να περνάνε, όπως και όλα στη ζωή, έχει κι αυτή αρχή και τέλος. Τι κι αν πριν το τέλος εκείνης θα έχουν τελειώσει πολλά όμορφα δικά μας; δεν πειράζει...άλλωστε πάντα έτσι δεν ήταν ο κόσμος μας; Μία έτσι και μία αλλιώς....
Μα πριν το πόδι σου στη βάρκα μου πατήσεις, πρέπει να θυμηθείς να αφήσεις πίσω σου τα μάταια της σκέψης σου. Μονάχα με καθαρό μυαλό και παιδική ψυχή θα απολαύσεις το ταξίδι μου. Και όταν είσαι έτοιμος, με ένα χαμόγελο το φύγαμε! να μου δηλώσεις. Τα πανιά μου να υψώσω περήφανα σαν άλλοτε και το σκαρί που όλοι πίστευαν αταξίδευτο, το πέλαγος θα σκίσει δυνατά. Ο αέρας, λυτρωτικός θα σβήσει από το πρόσωπό μας της σκέψης τις ρυτίδες, και ο ήλιος θα δώσει χρώμα εξωτικό, στη λευκή διψασμένη μας σάρκα. Τις νύχτες μας, γύρω από μια μικρή φωτιά επάνω στο κατάστρωμα θα τις περνάμε..βλέποντας τα όνειρά μας να πυρώνουν και πάλι, σαν το μέταλλο που γίνεται ξανά εύπλαστο επάνω στου σιδερά το αμόνι. Οι σπίθες θα υψώνονται στον αέρα και θα χαμογελάμε...θα ανταλλάσσουμε κάθε μία από αυτές με μία λύρα, όπως κάναμε μπροστά από το τζάκι μας τότε που ήμασταν παιδιά..... Έλα κοντά μου αναγνώστη......
Καλημέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου