Ελλάς....

Αχ πατρίδα με την ιστορία την μεγάλη και τους μικρούς ανθρώπους... Πλέον περπατάμε πάνω σου πληγώνοντας το όμορφο χώμα σου, με τα φιρμάτα μας τακούνια και το δήθεν στυλάτο ξενόφερτο βήμα μας. Πολιτικοί φελλοί, άνθρωποι δειλοί, κοματόσκυλα,τσοπανόσκυλα με στολές και ενθόσημα...... Βία, ψυχολογικός πόλεμος και μία κατάσταση παγκόσμιας μαλακίας στο βωμό του πλούτου...όπως πάντα. Αφεντάδες περήφανοι να καμαρώνουν για τα εγκλήματά τους και ο λαός...αχ ο δύστυχος λαός, να ασχολείται με τα τούρκικα σήριαλ και τις τηλεπερσόνες του κώλου....Πόσο ντρέπομαι που είμαι μικρός...που στέκομαι σαν ανθρωπάκι κουρδιστό, σαν μαριονέτα επάνω στη σκηνή της χαζομάρας.
Ο ένας αναγνώστης θα πει, μαλακίες, ουτοπικές μαλακίες μας λέει αυτός, στολισμένες με άχρηστο ρομαντισμό...Μονάχα τεχνοκράτες και σπουδαίοι σύμβουλοι μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Μήπως όμως εκείνοι δεν είναι αυτοί που τον έφεραν ως εδώ; Οι σπουδαίοι, οι δήθεν γνώστες των πάντων; Άνθρωποι με εξειδίκευση,μελετητές των αντικειμενικών δεδομένων και τον οικονομικών μηχανισμών που αγνοούν όμως τον σημαντικότερο παράγοντα όλων...τον ίδιο τον άνθρωπο. Πως μπορεί μια ανθρώπινη κοινωνία να ελέγχεται από ανθρώπους που δεν νοιάζονται για τους ίδιους; Λέτε να είναι εφικτό αγαπητοί αναγνώστες; Φυσικά και είναι.Αρκεί να ποτίσεις τον λαό με βλακεία' και τους κάνεις ότι θέλεις. Παλιότερα πότιζαν τους λαούς με φανατισμό, με δήθεν ιδέες και ιδανικά. Σήμερα είναι απλούστερο, τοποθετείς μία τηλεόραση σε κάθε σπίτι και μετατρέπεις τους πολίτες σε άβουλα ζόμπι, που μπορεί από τη μία να υποφέρουν, αλλά αντί να κοιτάξουν το καλύτερο, τρέχουν για να καμαρώσουν τον εζέλ και την μιχριμπάν (συγνώμη αν κάνω λάθος, οι πηγές μου προέρχονται από συζητήσεις οικείων), αγωνιούν για την εξέλιξη των ασήμαντων, δούλοι μιας υποκουλτούρας που μας ταϊζουν καθημερινά. Ποιητές δεν υπάρχουν πια, τουλάχιστον όχι αρκετά ικανοί να αφυπνίσουν λαούς, οι δε στιχουργοί μονάχα σουξεδάκια του κώλου δημιουργούν πλέον, στερώντας από την ψυχή μας νέα ακούσματα....νέα προοπτική...(μιας και τίποτα άλλο δεν μπορεί να μας τη δώσει την πολυπόθητη...) Συγνώμη αν ακούγομαι απόλυτος, μηδενιστής ή ότι άλλο νομίζετε πως είμαι. Καταθέτω απλά τη γνώμη μου, μία γνώμη ενός απλού ανθρώπου, χωρίς παιδεία, χωρίς οικονομικές ή πολιτικές γνώσεις. Ακούω μονάχα την φωνή της ψυχής μου που ανησυχεί για τον κόσμο μας και την καταθέτω. Ίσως όχι για να την διαβάσετε, αλλά επειδή έχω την ανάγκη να βγάλω όλα αυτά από μέσα μου....
Καλημέρα