Σκέφτομαι.....πόσο απεγνωσμένα αναζητώ τη δύναμη, εκείνη την ξεχωριστή, που τόσο λείπει από την ψυχή μου αυτές τις μέρες. Τη δύναμη, που μονάχα η αγνή πίστη, ο παιδικός έρωτας και τα μαγικά ραβδιά μπορούν να χαρίσουν... Τη δύναμη, που μπορεί να οπλίσει τα χέρια σου, ώστε να χτίσουν από την αρχή νέο όνειρο, νέα ελπίδα...
Ένας αναστεναγμός ανακουφίζει, μία σκέψη τρομάζει, ένα χαμόγελο γλυκαίνει. Και ο χορός της ζωής, κυκλικός και μονότονος, παρασέρνει και τα δικά μου βήματα, που άρρυθμα προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια...
Η ψυχή χορεύει άγρια μέσα μου σήμερα, σπίθες πολλές πετάνε γύρω μου, επάνω από μια θάλασσα γεμάτη με βενζίνη, που απειλεί να τινάξει το μαγικό νησί μου στον αέρα. Οι νεράιδες απεργούν για να βοηθήσουν, ο άνεμος έχει προηγούμενα μαζί μου και αγριεύει...η πυρκαγιά, η πυρκαγιά... μοιάζει έτοιμη να εκδηλωθεί.... Το σύννεφο κοιτάζει, σκέφτεται, και αφήνει τη βροχή του να πέσει, σαν δάκρυ επάνω σε ένα ερωτικό γράμμα.....και οι σπίθες χάνονται, το πνεύμα ηρεμεί, και ο χορός συνεχίζεται...
Καλημέρα σας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου