Αλήθειες...

Όμορφο και τρομακτικό μαζί όταν αφήνεις τις αλήθειες σου να τρέξουν ελεύθερες...σαν μικρά παιδιά μοιάζουν, που τρέχουν στην αλάνα...Και πόσο φοβάμαι.. μήπως χτυπήσουν τα παιδικά τους γόνατα από την πτώση, στην πέτρινη κοιλάδα των ψυχών...Μα κοίτα, μπορώ να το κάνω πια εύκολα, χωρίς να ξέρω....ξέρω!!1 πως τα λόγια μου ακόμα κι αν καίνε, δεν μπορούν να βλάψουν πια. Γιατί υπάρχουν ακόμα στον κόσμο φωτιές που δεν καταστρέφουν, απεναντίας...δίνουν ώθηση στα αερόστατα της σκέψης, φλογίζοντας ξανά τον κινητήρα της ψυχής...