ΤΕτάρτη 10:19 π.μ.

Και το 12 έφτασε και οι γιορτές πέρασαν και η ρουτίνα ξαναγύρισε.....Κύκλος πάντα...κύκλος παντού...Ο ήλιος διστακτικός ζεσταίνει κάπως τις ψυχές μας αυτό το πρωινό, λίγο πριν η ανάγνωση του δελτίου ειδήσεων το σκοτεινιάσει ξανά...πφφφφφφφ τα ίδια και τα ίδια... Το μπαρούτι στο κανόνι του χαρτοπόλεμου βράχηκε για τα καλά και το πάρτι δεν λέει να αρχίσει. Ο κόσμος εξακολουθεί να γυρίζει, αλλά έχω την αίσθηση πως όλα κινούνται σε αργή κίνηση...νωχελικά, εκνευριστικά αργά....Ίσως να χάνω το μυαλό μου, ίσως και ήδη να το έχω χάσει, αφού εξακολουθώ να πιστεύω στο ξεχωριστό....ίσως απλά να παραμυθιάζομαι για να την παλέψω...ίσως... Θυμάμαι ξαφνικά μια εξοχή, ένα ρυάκι, βλάστηση να οργιάζει δίπλα μου και μια δροσιά να αγγίζει αόρατα το δέρμα μου. Θυμάμαι τότε που ήμουν παιδί, θυμάμαι τότε που το μόνο που είχε σημασία ήταν το παιχνίδι....παράξενο...τι λες να έπαθα πρωί πρωί...Η μνήμη παλινδρομεί μέσα μου κάτι παράξενες ώρες εντελώς απροσδόκητα, που απορώ ακόμα κι εγώ τι στο καλό μου συμβαίνει...Καλύτερα να μη μιλήσω άλλο....Καλημέρα σας