....

Θέλω τα χείλη μου να αγγίξεις όπως τότε, που το γλυκό καλοκαιρινό τραγούδι ζέσταινε τις παγωμένες ψυχές.

Τα κύματα του κορμιού μου να δαμάσεις, με τα κουπιά του πάθους σου να χτυπούν ρυθμικά το ανταριασμένο μου νερό.

Σαν άνεμος να διώξεις τα σύννεφα της βροχής μακριά, για να χαρώ ξανά τον ήλιο μέσα από την αντανάκλαση των ματιών σου.

Και αν φωνάξω, αν κλάψω, μην τρομάξεις…από χαρά μονάχα είναι που κατάφερα ξανά το δρόμο μου να βρω.

Τι κι αν μεγάλωσα, η εφηβεία που φύλαξα με προσοχή στης μνήμης το μυστικό δωμάτιο, μπροστά σου θα ανθίσει και πάλι.

Και οι στίχοι που φυλάω τόσα χρόνια θα έρθει ο καιρός που τραγούδι γλυκό για σένα θα συνθέσω, ο κόσμος όλος τη μελωδία να χαρεί.