Έπειτα από παράκληση αναγνωστών σχετικά με τον ''φωτισμό'' του blog μου, (πολύ σκοτεινό βρε παιδί μου), αποφάσισα να σας γράψω κάτι χαρούμενο , εμπνευσμένο από τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων.
Ήταν κάποτε ένα μικρό χαριτωμένο κοριτσάκι που το έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα. Από πολύ μικρή, της άρεσε να παίζει με τα πρόβατα της, να απολαμβάνει τη φύση και τη ζωή και να ονειρεύεται χαρούμενη. Μέχρι που μία μέρα διαφορετική από τις άλλες, ο λύκος μπήκε στη ζωή της και στο δάσος και άρχισε να κατασπαράζει το κοπάδι της, ανατρέποντας μέσα σε μια στιγμή όλη της την άποψη για τον κόσμο. Στην αρχή η Κοκκινοσκουφίτσα τρόμαξε, κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο και έτρεμε όπως το ψάρι έξω από το νερό. Βλέποντας όμως το κοπάδι της να αποδεκατίζεται και αφού ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία της, έσφιξε τα δόντια και άφησε το θυμό να ξεχειλίσει από μέσα της. Όπλισε το χέρι της με το τσεκούρι του παππού της (εκείνου που είχε πάρει διαζύγιο η γιαγιά της στο γνωστό παραμύθι... επειδή τον κεράτωνε) και βγήκε στο κατόπι του λύκου. Σε μια στροφή, τον συναντά μπροστά της καθισμένο σε μία δερμάτινη πολυθρόνα, να καπνίζει το ακριβό του πούρο και να γελάει τρανταχτά στη θέα της. Το βροντερό του γέλιο έκανε την τεράστια κοιλιά του να συσπάται σαν ένα τεράστιο ζελέ φτιαγμένο από πηγμένο εμετο. Η Κοκκινοσκουφίτσα, στη θέα του σιχαμερού πλάσματος και φλεγόμενη από το δίκιο της, ύψωσε το τσεκούρι και το κατέβασε με φόρα επάνω στην τεράστια λυκοκοιλιά. Ο λύκος, άνοιξε διάπλατα τα μάτια του σαστισμένος, πριν αφήσει την ψυχή του να πετάξει προς την κόλαση και πριν το μέσα του γεμίσει με λιπαρά εντόσθια το γρασίδι του δάσους. Βλέπεις δεν είχε μάθει ο καημένος να χάνει, απεναντίας, είχε μάθει να υποτιμά το μικρό αδύναμο πλασματάκι που άνετα τρόμαζε και μόνο με τη μορφή του.
Ύστερα από αυτό, η Κοκκινοσκουφίτσα έγινε η ηρωίδα του δάσους. Τα τρία γουρουνάκια έγραψαν ύμνους για εκείνη, οι 7 νάνοι αυνανίζονταν πλέον για χάρη της ξεχνώντας τη Χιονάτη τους, και ο πρίγκιπας παράτησε στον ύπνο της την Ωραία Κοιμωμένη και ξεκίνησε σχέση μαζί της. Έτσι, η Κοκκινοσκουφίτσα απέκτησε δόξα, διασυνδέσεις, άρχισε να ασκεί επιρροή και σύντομα, αφού πρώτα διδάχτηκε από τη βασίλισσα του χιονιού τη ρητορική, εκλέχτηκε πρωθυπουργός στο δάσος του παραμυθιού!!!
Στη συνέχεια όπως όλοι ξέρουμε από τους δικούς μας πολιτικούς και τις δικές μας κυβερνήσεις, η Κοκκινοσκουφίτσα τα σκάτωσε. Πήραν τα μυαλά της αέρα, σύντομα η απληστία φούσκωσε και τη δική της κοιλιά, και πριν το παραμύθι τελειώσει, έγινε κι εκείνη όλα όσα κάποτε μισούσε...... Και κάπου εκεί, ο μικρός Πινόκιο, μαζί με τη μύτη του, άρχισε να τροχίζει και το μπαστούνι του πεθαμένου από καρκίνο Τζεπέτο (χρόνια στα εργοστάσια χημικών, βλέπεις μετά την είσοδο πολυεθνικών στο δάσος, κανείς δεν αγόραζε τα έπιπλά του). Και έτσι, άρχισαν να στοιχειώνουν τον ύπνο του όνειρα περίεργα, όνειρα σκοτεινά....το μυτερό μπαστούνι του νεκρού τζεπέτο καρφωμένο στο μάτι της νέας Κοκκινοσκουφίτσας...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου