Μια θάλασσα θυμάμαι πάντα....άλλοτε άγρια, φουρτουνιασμένη.... και άλλοτε ήρεμη και απολαυστική.... Να σε τυλίγει από τη μία στην αγκαλιά της γλυκά.... και την άλλη, να σε πνίγει βίαια στα βάθη της.
Σαν γυναίκα γεμάτη πάθη κι αυτή, όμορφη, γλυκιά, μα όταν θέλει.... επικίνδυνη.
Κι εγώ, μικρός, στις όχθες της να περπατώ και να περιμένω στα γυμνά μου πόδια... το επόμενο κύμα της.
Έπειτα, μεγάλος... να την κοιτάζω από μακριά, να κλαίω και να γελάω μαζί της,να την ρωτάω αν ξέρει την απάντηση...Kι εκείνη, πάντα κοντά και πάντα μακριά μου, να με καλεί ξανά στην αγκαλιά της, με ένα χαμόγελο και μια απειλή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου