Πόσο εύκολα ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι....
Μία τηλεόραση, λίγοι πολιτικοί, άφθονη προπαγάνδα και άπειρη πνευματική νωθρότητα ήταν αρκετά.
Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία, ακολουθήσαμε σαν πρόβατα τους ηγέτες στην ουτοπική τους φάρμα, παραμυθιαζόμασταν αφελείς με τα φωτεινά παραμύθια και τα χαζά shows. Το μυαλό μας έγινε χυλός, αποβλακωμένο από την απραξία. Μηχανές γίναμε, βιολογικές μηχανές σφιχτά δεμένες στο αλέτρι, να οργώνουμε ξένα χωράφια με το μαστίγιο να καίει την πλάτη μας. Άβουλα γελάδια, να μας σφάζουν, να μας αρμέγουν, να ορίζουν τη μοίρα μας... Όμως αγαπητοί μου αναγνώστες μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να κάνω εκτόξευση κατηγοριών σε κανέναν άνθρωπο, σε καμία ομάδα ανθρώπων που τυχόν συνωμοτούν εις βάρος των άλλων. Θα ήθελα όμως να αναρωτηθούμε όλοι μαζί για το ποιος φταίει για όλα αυτά! Θέτοντας το ερώτημα στον εαυτό μου, μονάχα μια λέξη αναβοσβήνει με έντονα κόκκινα γράμματα! ΕΓΩ!!!!
ΕΓΩ γιατί υπήρξα ατομιστής και συμφεροντολόγος,
ΕΓΩ γιατί όταν κλήθηκα να δράσω, είπα δεν βαριέσαι,
ΕΓΩ γιατί ξέχασα να αγαπώ πέρα από όρια,
ΕΓΩ γιατί άφησα τα δικά μου όνειρα να σκουριάζουν σαν παλιές μηχανές στο γκαράζ μου και ακολούθησα το ρεύμα,
ΕΓΩ γιατί ακόμα και σήμερα που σας γράφω χασμουριέμαι αντί να γρυλίζω θυμωμένος,
ΕΓΩ γιατί σήμερα δεν μπορώ να σας χαμογελάσω γιατί φοβάμαι....σαν τον Σαββόπουλο,,,,,το αύριο...
Καλημέρα σας...
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του George Orwell Η φάρμα των ζώων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου