...

Σου λέω κοίτα μπροστά ξέχνα τα πάντα κι άκου, τα κύματα της θάλασσας χτυπάνε τη στεριά.
Κλείσε καλά το σκέπασμα του μυστικού σου σάκου, αλλιώς Πανδόρας μυστικά θα φέρουνε φωτιά.
--
Οι σκέψεις χορεύουν σαν τρελές απόψε στο μυαλό σου, χορούς αλλιώτικους παλιούς λησμονημένους.
Κάτι νύχτες σαν αυτές σκοτώνεις το εγώ σου, και γίνεσαι ένα με αυτούς τους φάρους τους σβησμένους.
--
Η Γή περήφανα ζεστή ιδρώνει το κορμί σου, ούτε σκεπάσματα δεν θέλεις τώρα πια να σε αγγίζουν.
Ματώνεις με τις μνήμες σου την καθαρή ψυχή σου, δεν φταις εσύ μονάχα οι σκιές που πάντα εδώ γυρίζουν.
--
Τα κύματα που προσπαθούν να πλύνουν την καρδιά σου, από του λάθους τη βρωμιά που σε σπιλώνει.
Άστα κι εκείνα φέρνουνε τη λησμονιά κοντά σου, κι ένας αέρας απαλός μοιάζει να σε λυτρώνει.
--
Κι οι ταξιδιώτες σαν εμένα που δεν έχουν πια πυξίδες, και από καιρό τους έσπασαν άγρια τα τιμόνια.
Ξεχάστηκαν και ξέμειναν χωρίς ζεστές πατρίδες, σαν ξίφη που φτιαχτήκανε σε σκουριασμένα αμμώνια.
--
Η σκέψη μου απόψε μίλησε με λίγους μόνο στίχους, τα κείμενα θα ήταν βαριά, τα λόγια με φοβίζουν.
Η δύναμη ψάχνει να βγει μέσα από τους τοίχους, παλιές γλυκειές μου μουσικές παράφωνα σφυρίζουν.
--