Σκοτεινά, αρπακτικά πουλιά, ραμφίζουν την ψυχή κάποιων
ανθρώπων μέρα και νύχτα…Η ίδια τους η σκέψη, στρέφεται εναντίον τους και κάνει
τη ζωή δύσκολη…Άνθρωποι που φοβούνται τα πάντα, εκτός από το μόνο ίσως άξιο
άμεσου φόβου……τον ίδιο τους τον εαυτό και τη μπερδεμένη τους ψυχή....Άνθρωποι που βαδίζουν σε
μονοπάτια ξεχασμένα από τη λογική και αναρωτιούνται, προβληματίζονται με
ερωτηματικά .....απαντημένα εδώ και χρόνια. Εμμονές, φόβοι, πάθη και λάθη άφθονα,
χορεύουν μέσα τους σαν δαιμονισμένες χορεύτριες, καταρρακώνοντας την ψυχή και το κορμί τους.
–Αλλοίμονο είπα κάποτε…..σε αυτούς τους ανθρώπους…..Αλλοίμονο στις μπερδεμένες
αυτές ψυχές που μοιάζουν με τον ομηρικό ήρωα με μια μικρή διαφορά όμως…..μόνο
μάγισσες, μόνο φουρτούνες….μα πουθενά η Ιθάκη…. ή μήπως όχι;…..-Αλίμονο, είπα
κάποτε γι αυτούς τους παράξενους ανθρώπους που ο κόσμος χλευάζει, γι αυτούς
τους ανθρώπους που ο άνεμος τους ψιθυρίζει μυστικές μουσικές για τα δικά τους
μονάχα αυτιά…..Αλίμονο σε αυτούς…..αλίμονο σε μένα……….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου