Σταμάτα πια ξερόλα, ο κόσμος είναι τόσο απέραντα μεγάλος, που όσα κι αν πιστεύεις πως γνωρίζεις, είναι μονάχα μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό της γνώσης...
Σταμάτα πια ψεύτη, που ακόμα πιστεύεις πως μπορείς να ξεγελάσεις, να αντλήσεις ικανοποίηση από το ψέμα και την δήθεν υπεροχή που νιώθεις απέναντι στους άλλους...
Σταμάτα πια φοβισμένη μου σκέψη, άσε επιτέλους τη δύναμη να ξεπροβάλει ξανά, τσάκισε τα δέντρα που κρύβουν την ανατολή σου, γκρέμισε τα κάστρα που σε κρατούν φυλακισμένη...
Σταμάτα πια ρομαντική μου θάλασσα να με καλείς κοντά σου, άσχημο πολύ είναι να με φωνάζεις ενώ ξέρεις,,, πως πλέον δεν έχω καράβι για να χτενίσω ξανά τα χρυσαφένια σου μαλλιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου