Μουσικές σκληρές, μουσικές γλυκές, ένας καιρός βροχερός και μία διάθεση παράξενη χρωματίζουν τη Μ.Δευτέρα.....Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα, πριν λίγο ήμουν ακόμα παιδί, κοίταζα τα αστέρια και πίστευα πως μπορώ να κάνω ότι θέλω. Πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος με κέντρο του τις δικές μου ανάγκες, τα δικά μου θέλω, τα δικά μου περίεργα όνειρα....Τα κέρινα 32 έσβησαν επάνω στην τούρτα, αδύναμα να αντισταθούν στην ορμή του αέρα που ξεχύθηκε από τα χείλη μου...Ο χρόνος σαν ατίθασο άλογο αγώνων τρέχει αφηνιασμένος στην άγρια κούρσα της ζωής. Άγρια και όμορφη μαζί, σαν τον έρωτα, σαν την έκρηξη, σαν τη γέννηση, σαν την ποίηση.... Καλησπέρα σας....
1 σχόλιο:
ίσως τ χρόνια να περνούν αλλά τα νιώθεις... είσαι πια στο σημείο π έχεις την επιλογή, έχεις τον τρόπο να αλλάξεις πολλά, απλά γιατί μπορείς,γιατί θέλεις... όχι γιατί πρέπει ή στο επιβάλλουν! έχεις πια την δική σου ζωή π εσύ επιλέγεις για αυτή το καλό ή το κακό , το ωραίο ή το άσχημο, το δυνατό ή το αδύνατο... εσύ επιλέγεις κι χαράζεις τον δρόμο που θες να ακολουθήσεις..μην το αμελείς αυτό... είναι προνόμιο !!! ;)
Δημοσίευση σχολίου