Με σταγόνες φρέσκου αίματος στα χέρια έκλεισε την πόρτα πίσω του.Δεν τόλμησε να κοιτάξει το είδωλό του στον απέναντι καθρέφτη, άφησε μόνο μια δυνατή ανάσα μαζί με έναν ηχηρό αναστεναγμό να ταράξει την ηρεμία που επικρατούσε στο διαμέρισμα. Πέταξε βιαστικά τα ρούχα του στο πάτωμα και χώθηκε με βιαστικές κινήσεις κάτω από το καυτό νερό. Το κεφάλι του σφυροκοπούσαν σκέψεις παράξενες, ερωτηματικά που ήξερε ότι θα τον βασανίζουν για μια ολόκληρη ζωή. Είχε περάσει τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τη λογική από την παράνοια....το πρέπει, από το κάνω ότι θέλω και πλέον δεν υπήρχε επιστροφή....τουλάχιστον όχι μέσα του........ (απόσπασμα....)
Πλάκα έχει να χύνεις τα σκοτάδια της ψυχής σου στο χαρτί...έτσι; Καλημέρα σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου