Πόσο παράξενα νοιώθω όταν κοιτάζω εσάς Πρόβατα Με Τα Χρυσά Κουδούνια! Ανάμεικτα συναισθήματα παρελαύνουν μέσα μου, μοιάζουν με ένα τρελό τρένο που άφησε τις ράγες του και πλέον βολτάρει στις λεωφόρους.…Στο πρώτο βαγόνι ο θυμός, στο δεύτερο ο οίκτος, στο τρίτο η απογοήτευση, για να καταλήξουμε στο τέταρτο και τελευταίο…το βαγόνι της κατανόησης.
Τα μάτια σας ρηχά και ελαφρώς θολωμένα, με κοιτάζουν περίεργα. Δεν ξέρω γιατί…ποτέ δεν κατάλαβα. Μονάχα υποθέσεις μπορώ να κάνω...μονάχα αυτό.
Ψιθυρίζετε, γελάτε κι εγώ γελώ μαζί σας, καταλαβαίνω, μπορώ να το κάνω πια…
Και ο μεγάλος κεφτές με το όνομα Γή θα συνεχίζει να γυρίζει, και επάνω του οι άνθρωποι, θα μαλώνουμε για τα ψίχουλα, σαν μικρά μυρμήγκια που κοιτάζοντας τη σκιά τους κόντρα στον Ήλιο, αρχίζουν να πιστεύουν ότι είναι μεγαλύτερα από όσο πραγματικά είναι….. Καλημέρα σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου