Πολλά πράγματα με έχουν τρομάξει, με έχουν παραξενέψει και με έχουν κάνει να απορώ στη ζωή… Ένα από αυτά είναι και η σχέση ανάμεσα στο μίσος και στον έρωτα…στον έρωτα και στο μίσος… που σαν μαγική φωτιά το ένα, στην αγκαλιά του νερού-άλλου φλερτάρουν μεταξύ τους, κάνοντας του απλούς ανθρώπους να αναρωτιούνται….
( από ένα κίτρινο παλιό τετράδιο κάπου στο 1996….)
Συναισθήματα και τα δύο…. διαφορετικά με μια πρώτη ματιά και αντίθετα, αλλά αν το ψάξεις λίγο πιο βαθιά, ίσως ανακαλύψεις μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ τους ( αν λάβουμε υπόψη την άποψη της αγαπητής αναγνώστριας που έθεσε τον προβληματισμό). Η σύνδεση αυτή λειτουργεί και σαν σκανδάλη, που μπορεί με ένα απλό τράβηγμά της να δημιουργήσει μια έκρηξη, γκρεμίζοντας τα τείχη μεταξύ των δύο συναισθημάτων, οδηγώντας ανυποψίαστα τους ανθρώπους από τη μία κατάσταση στην άλλη. Παράξενοι οι άνθρωποι, παράξενος και ο τρόπος που σκεφτόμαστε…. Τη μία λατρεύεις κάποιον σαν να είναι το σπουδαιότερο πράγμα στο σύμπαν (όντας ερωτευμένος)…και την άλλη το ιερό δισκοπότηρο και οι κρυμμένοι θησαυροί που έμοιαζε να έχεις ανακαλύψει, μετατρέπονται σε άνθρακα, σαν ανάποδη αλχημεία ενός μεθυσμένου μάγου…..κρίμα….
Από την άλλη πόσο αστείο, πόσο απίθανο έμοιαζε κι όμως γίνεται αληθινό προς έκπληξη πολλών, όταν συμβαίνει το αντίθετο μεταξύ δύο ανθρώπων. Όταν το μίσος καμιά φορά όντας έντονο, γεμάτο μπαρούτι και φλόγες, σαν μπερδεμένο από τον καπνό της μάχης, χάνει το δρόμο του και γίνεται έρωτας…πάθος….αγάπη…
Παράξενοι, πολλοί παράξενοι οι άνθρωποι…… Κι εγώ κρατώντας στο χέρι μου κάτι φορές το σκήπτρο της παραξενιάς, στέκομαι μπροστά σας σαν ντροπαλό νήπιο στη δημόσια απαγγελία του πρώτου του σχολικού ποιήματος, σας χαμογελώ δειλά και ακόμα πιο δειλά, αφήνω τις παραφωνίες μου στο χώρο…..
Καλημέρα σας…..
1 σχόλιο:
μωηηηηη βαθύ κανακάρη! εγώ, μια φορά, ήξερα ένα παιδί και του μισούσα τ'άντερα γιατί όλο κορόιδευε το κούρεμά μου και τα γυαλιά μου. Τρέεεεεχα τώρα μαύρη στην Πάτρα.
Δημοσίευση σχολίου