...

Γιατί Ελλάδα μου; Γιατί αφήνεις τους προδότες να σε εξευτελίζουν, γιατί δεν αφήνεις το φως σου να λάμψει και πάλι, να τυφλώσει τους εχθρούς σου και να φωτίσει ξανά τον κόσμο που λίγοι βούλιαξαν στο σκοτάδι; Πότε Ελλάδα μου θα πετάξεις μακριά τους βρυκόλακες που τρυπούν με τα σάπια δόντια τους το ένδοξο κορμί σου; Αλοίμονο, μα φτάσαμε σε εποχές που έχουμε ανάγκη από ήρωες Μπέρτολτ Μπρέχτ.....και ήρωες δεν ξέρω αν υπάρχουν πια, ίσως αποφάσισαν να σωπάσουν κι εκείνοι μαζί με τους ποιητές, τους εραστές του ονείρου και τους γνήσιους όλους εκείνους, που θα μπορούσαν αν ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο όλο και πάλι.... Πονάω Ελλάδα μου, γιατί ξέχασα πως είναι να ερωτεύεσαι κάτω από τον ήλιο σου, ξέχασα πως είναι να ονειρεύεσαι κάτω από το φεγγάρι σου, να αγαπάς την σύνθετη απλότητα σου και να αφήνεσαι στον γλυκό σου άνεμο....
Καληνύχτα Ελλάδα μου, με την ελπίδα μιας νέας πιο φωτεινής ημέρας....